“Leren van én met elkaar”
+1 +1 +1“Mevrouw, hoe vind jij mijn haar?”, zegt een studente bij binnenkomst in het klaslokaal. Ze gaat naast mij staan en ik kijk naar haar krullende haren. “Hier ben ik drie uur mee bezig geweest”, zegt ze vol trots. Ik beaam dat haar haren prachtig zitten en vraag of ze dat vanochtend heeft gedaan. “Natuurlijk niet mevrouw, dan lig ik nog in mijn bed!”
Opleiding tot tandartsassistent
Mijn hart lacht bij de binnenkomst van deze studente en haar medestudenten. Het is een ontzettend vrolijke en gezellige klas, met allerlei verschillende nationaliteiten. Samen hebben ze één doel: tandartsassistent worden.
Bekwame burgers en beroepsbeoefenaars
In het beroepsonderwijs gaan de studenten een specifiek vak leren. Als onderwijsteam is het onze taak om van deze studenten bekwame burgers én bekwame beroepsbeoefenaars te maken. Dit leidt voor mij nog weleens tot een innerlijk conflict. Aan de ene kant willen we namelijk dat iemand kritisch is en zich kan redden in de maatschappij. Aan de andere kant willen we ook dat diezelfde persoon leert volgzaam te zijn om straks onder een baas te kunnen werken.
Cultuurles
Alle studenten gaan zitten en ik start de les. Cultuur staat op de agenda. Ik heb een werkvorm bedacht waarin studenten kennismaken met verschillende culturen. Door deze werkvorm krijgen ze een kijkje in elkaars, maar ook andere culturen.
In gesprek over cultuur
“Wow, dit is extreem!”, zegt een Nederlandse student over Jehova-getuigen. “Geen verjaardagen vieren, heftig!” De andere student die off-the-grid-wonen uitzocht, voegt aan het gesprek toe: “Deze mensen zijn heel druk met hun eigen poep… Ik zou dat nooit kunnen!”. De student met de gekrulde haren begint vies te kijken bij het woord poep. “Deze kinderen moeten heel vaak naar school!”, zegt de studente die de Chinese muur uitzocht.
Ik geniet wanneer ik deze studenten in gesprek laat zijn. Samen leren van én met elkaar staat centraal op deze beroepsopleiding. En het toffe is dat ik ook weer leer van mijn studenten.
Eerste les
Ondertussen denk ik aan mijn eerste keer als afgestudeerde docent voor de klas, dat was spannend. Voor het eerst was ik verantwoordelijk voor de hele les. Als LIO (vierdejaars leraar in opleiding) gaf ik ook eigen lessen, maar dat was officieel nog onder het kopje van ‘stagiaire’.
Inmiddels geef ik gemiddeld 14 lesuren per week. Hierin verzorg ik verschillende lessen gelinkt aan gezondheidszorg en welzijn. Zo leg ik tijdens de ene les de bloedsomloop uit en heb ik het in de volgende les over verwijsbrieven, voorlichting of het telefoonalfabet.
De spanning die ik tijdens mijn eerste lesdag ervoer, is gelukkig ver weggeëbd. Ik kijk elke dag weer uit naar de momenten dat ik voor de klas sta, de studenten leer kennen en ze zie groeien.
“Bedankt voor de les”
Als het einde van de cultuurles in zicht is gekomen, neem ik afscheid van de studenten. Als de laatste student weg is, pak ik mijn spullen en sluit ik het lokaal af.
“Bedankt voor de les, mevrouw! Ik vond het een leuke opdracht met leuke gesprekken!”, roept een student na als ik de sleutel in het slot steek. Ik bedank de student en laat het compliment tot mij doordringen. Mijn missie is weer gelukt, want ik weet dat gesprekken met elkaar voeren de basis is.
Gesprekken voeren
Soms gaan die gesprekken over leren en hoe je dat leren het beste kan aanpakken. Soms gaat het over cultuur en ervoor zorgen dat de studenten hier meer kennis over krijgen en soms gaat het over krullend haar en hoelang ze daarmee bezig zijn geweest.
Tessa Visser
Docent Gezondheidszorg en welzijn
Deltion College te Zwolle
